درباره من

هشتم آذر ماه 92 یه روز جمعه بود که برای اولین بار یار به منزل ما آمد روزی که بعد از رفتنش هر که از قیافه اش سوال می کرد سفیدی جورابهایش را برایشان تفسیر می کردم ...
هر حرفی زده شد و هر دلبری که کرد همان روز بود ...
یک هفته گذشت و ما نظر مثبتی را که هنوز نفهمیدیم چرا اینقد زود دادیم به سمعشان رساندیم .جمعه بعد ما مهمان منزل پدری یار دعوت شدیم بعد از چند ساعت بهم محرم شدیم ...
پدر و مادر رفتند و ما هم رفتیم گلزار شهدا ...
در طول مسیر جز درباره آب و هوا حرفی نزدیم تابالاخره آقای یار شعری خواند که روی قلبم حک کردم :بگیر از من جهانم را ولی بانو حرم را نه .تمام جاده ها آری خیابان اٍرَم را نه ...
شعری که گویا یکی از دوستانش سروده بود ولی من اون روز از دهن آقای یار شنیدم و خیلی دل چسب بود.
اول ربیع الاول روزی که پیمان جاودانه بستیم فراموش ناشدنی است .
و روز میلاد حضرت علی که زیر یک سقف رفتیم .
روز ها گذشته ولی عشق هر روز نمایان تر می شود.




+ یه موضوع را که الان یادم اومد بگم این که متنهای این وب همش عشقولانه هایی هست که خودم مینویسم توی وب قبلیم که بلاگفا زحمت کشید و حذفش کرد گفته بودم راضی نیستم کپی کنید مسخره ام کردن ولی واقعا راضی نیستم ولی اگه منبع بزنید اشکال نداره.
++نکته دوم اینکه دوستی در قالب یک پیام خصوصی سوال کرده بودن اشکال نداره متنهاتون را برای شوهرم مسیج بزنم آخه باهم قهریم ؟عزیزم قهر و آشتی هیچ فرقی نمیکنه براش بفرست .نوش جونت حلالِ حلاله ان شاءالله همیشه روابط حسنه باشه